Humphry vertelt dat vanochtend een van zijn leerlingen is geslaagd. Mooi, op zo'n zonnige dag wat te vieren hebben.
Er is wel van alles te beleven op de weg. Smal vind ik de wegen trouwens! Op een fietspad is naar verhouding veel meer ruimte om wat te zigzaggen. En voortdurend spektakel om ons heen. Dat heb je in de lucht niet. Twee figuren op een scooter die een stuk midden op de weg rijden, een vluchtheuvel op bonzen en er schuin weer af. Twee meisjes die met hun pony's aan halstertouw over de weg lopen en een paar knappe meiden midden op de weg. “Die heb ik speciaal voor deze les ingehuurd”, zegt Humphry. “Nou, die zullen niet goedkoop zijn geweest!” vind ik.
En soms wil ik terwijl ik rem terugschakelen terwijl Humphry eigenlijk liever geleidelijk en veilig stil wil komen te staan in plaats van in de goeie versnelling tegen de autobus voor ons tot stilstand komen :-)
Als hij “los” zegt, bedoelt hij dat ik het stuur minder stevig vast moet houden, niet dat ik mijn voeten van de pedalen trek. En als hij “richtingaanwijzer omhoog” zegt, dan moeten we niet opstijgen, maar rechtsaf. Die kleine misverstanden, daar komen we wel uit. Als ik iets erg doms doe, dan schiet Humphry in de lach.
Het is een vakman. Hij zit er ogenschijnlijk gemoedelijk bij maar hij is intussen erg alert en zijn ingrepen zijn zo matig en stil dat ik bijna denk dat ik het zelf deed. We praten over van alles, over zweefvliegen en over zijn baan begin jaren zestig als Luchtverkeersleider in Suriname, maar het valt hem intussen op als mijn ogen naar de verkeerde richting zijn geschoten en hij weet net zoveel informatie en opdrachten te geven als ik nipt kan verwerken.
Als we na een uur voor mijn deur staan, hebben we door van die smalle straatjes in moderne wijken gereden, vol kleine bochtjes en verkeersdrempels en fietsers, we hebben voor een aantal stoplichten gestaan, voor een bewaakte overgang (motor uit) en we hebben een paar stukken over een kleine autoweg gereden. 30km, 50 en iets meer dan 80. Op zo'n smalle autoweg vind ik 80 knap hard. Voor de deur is parkeerruimte genoeg en ik leer tenslotte op welke volgorde de boel uit gaat: eerst handrem, dan versnelling in neutrale stand, dan motor uit, dan ontkoppeling los.
Geloof ik.
Morgen weer.